Η Τεχνολογία γενικά, ασχολείται με την εφαρμογή των πορισμάτων της Επιστήμης στην Κοινωνία, στη Βιομηχανία και στο Εμπόριο. Ο όρος Τεχνολογία είναι πολυδιάστατος. Η Τεχνολογία υπό ειδική άποψη, είναι μία επιστημονική μεθοδολογία, η οποία περιλαμβάνει τις μεθόδους επίλυσης των προβλημάτων, που απασχολούν τον άνθρωπο. Είναι επιστημονική έκθεση μεθόδων, εργασίας και μέσων για την μετατροπή των πρώτων υλών σε βιομηχανικά προϊόντα. Η Τεχνολογία συντελεί, ώστε η εργασία να γίνεται ολιγότερο κοπιώδης και περισσότερο παραγωγική. Η Τεχνολογία αποτελεί τη βάση εξέλιξης της Κοινωνίας. Υπό γενική δε άποψη, η Τεχνολογία συγκροτεί το σύνολο των επιτευγμάτων του ανθρώπου στον Τεχνικό Τομέα.

Η Τεχνολογική Εκπαίδευση γενικά, είναι το τμήμα της Εκπαίδευσης, που ασχολείται με την Τεχνολογία. Ο όρος Τεχνολογική Εκπαίδευση έχει σε διεθνή κλίμακα ευρύτατες διαστάσεις. Όταν όμως ομιλούμε για Τεχνολογική Εκπαίδευση στην Ελλάδα, εννοούμε ένα μικρό υποσύνολο του βάθους της γενικής και σύνθετης αυτής έννοιας, εννοούμε συγκεκριμένα την παιδεία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ΚΑΤΕ, ΚΑΤΕΕ και ΤΕΙ, όπως αυτά θα αναλυθούν πιο κάτω. Πριν όμως ασχοληθούμε με τα ιδρύματα αυτά, κρίνουμε σκόπιμο, χάριν της ιστορικής ενότητας, να πάμε χρονικά λίγο πιο πίσω, να επιχειρήσουμε μια σύντομη χρονική αναδρομή, για να υπάρχει κάποια συνέχεια στον Ελληνικό χώρο.

Η Βιομηχανική Επανάσταση της Αγγλίας ώθησε τις Ευρωπαϊκές χώρες, να αναπτύξουν την Τεχνολογική Εκπαίδευση, για να μπορέσουν να την συναγωνισθούν. Πρώτη η Γαλλία, αμέσως μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ίδρυσε Πολυτεχνική Σχολή με Τεχνολογικό Χαρακτήρα. Ακολούθησαν μετά άλλες χώρες. Η αποκορύφωση έφθασε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) με την ίδρυση των μεγάλων Τεχνολογικών Ινστιτούτων της Μασσαχουσέτης (ΜΙΤ) και της Καλιφόρνιας. Επίσης μεγάλο ενδιαφέρον έδειξε, η τότε Σοβ. Ένωση, στην Τεχνολογική Εκπαίδευση, για να καλύψει την βιομηχανική της καθυστέρηση.

Η Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση στη Νεότερη Ελλάδα πρωτοεμφανίζεται το 1836 με το Σχολείο Τεχνών, Μέσης Στάθμης, το οποίο υπήρξε πρόδρομος του Πολυτεχνείου Αθηνών. Η Σχολή αυτή το 1888 μετεξελίχθηκε και έγινε Ανωτέρα Τεχνική Σχολή και το 1914 έγινε Τεχνικό Πανεπιστήμιο. Με το νόμο Ν. 388/1914 ιδρύθηκε το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), ισότιμο με το Πανεπιστήμιο. Το ΕΜΠ είχε διανύσει μέχρι τότε στην Τεχνική Εκπαίδευση μια διαδρομή εβομήντα οκτώ (78) ετών. Πρώτο Πανεπιστήμιο στη Χώρα μας ήταν το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, που ιδρύθηκε με ΒΔ της 14ης Αυγούστου 1837. Ο Ιωάννης Καποδίστριας (1776-1831), όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της Χώρας το 1827, προτεραιότητα έδωσε στις ανάγκες επιβίωσης και στην παιδεία. Αμέσως ίδρυσε σχολεία στοιχειώδους εκπαίδευσης και σχολεία κάλυψης πρακτικών αναγκών. Η ίδρυση πανεπιστημίου προγραμματίσθηκε για αργότερα. Εξαιτίας αυτού, επικρίθηκε σκληρά . Οι ιδέες όμως και το έργο του συνεχίστηκαν.

Με το νόμο Ν.980/1917 ιδρύθηκαν Σχολεία Μέσης Τεχνικής Εκπαίδευσης, προσαρτημένα στο ΕΜΠ. Οι Τεχνικές αυτές Σχολές υπήρξαν πρόδρομοι των Σχολών Υπομηχανικών (ΣΥΠ), προσαρτημένων στο ΕΜΠ, οι οποίες αργότερα μετονομάστηκαν σε Ανώτερες Σχολές Υπομηχανικών (ΑΣΥΠ). Οι ΑΣΥΠ με το νόμο Ν. 576/77 καταργήθηκαν και το δυναμικό τους συγχωνεύθηκε στα ΚΑΤΕΕ. Οι απόφοιτοι των ΑΣΥΠ, ισοτιμήθηκαν με τους αποφοίτους των ΚΑΤΕΕ και ΚΑΤΕ. Οι ισοτιμίες αυτές μεταβιβάζονται και διατηρούνται μέχρι σήμερα. Οι απόφοιτοι Υπομηχανικοί των ΑΣΥΠ είναι ισότιμοι με τους απόφοιτους μηχανικούς των ΤΕΙ (Ν.1404/83, άρθρο 37).

Από το 1950, μετά τη λήξη του εμφυλίου σπαραγμού η χώρα μας εισέρχεται σε μια περίοδο ανοικοδόμησης. Η έλλειψη τεχνικών κάθε βαθμίδας είναι έντονη. Δεν υπάρχει επαρκής αριθμός τεχνιτών, εργοδηγών και ανωτέρων στελεχών. Με το νόμο Ν. 3973/59 περιήλθαν στην εποπτεία του ΥΠΕΠΘ οι επαγγελματικές σχολές. Έγινε μια προσπάθεια συντονισμού του τεχνικού δυναμικού και παραγωγής στελεχών. Τότε ιδρύθηκε η Σχολή Εκπαιδευτικών Λειτουργών Επαγγελματικής και Τεχνικής Εκπαίδευσης (ΣΕΛΕΤΕ). Αργότερα παράρτημα της ΣΕΛΕΤΕ ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά είχε πολύ μικρή διάρκεια ζωής.

Μέσα στη δεκαετία του 1960 η πίεση εκσυγχρονισμού αυξάνεται. Η σύνδεση με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) ασκούσε μεγάλες πιέσεις. Η ΕΟΚ ιδρύθηκε το 1957 με τις συνθήκες της Ρώμης. Η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας την 1η Ιανουαρίου 1989. Είχε συνάψει συμφωνία σύνδεσης από το 1961. Αίτηση ένταξης υπέβαλε το 1975. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), δημιουργήθηκε με τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Η συνθήκη αυτή υπογράφηκε στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας το Φεβρουάριο του 1992.

Η συνθήκη Μάαστριχτ τέθηκε σε ισχύ την 1η Νοεμβρίου 1993. Η ΕΕ αποτελεί μετεξέλιξη της ΕΟΚ. Η συνθήκη Μάαστριχτ θεσπίζει ρυθμίσεις κοινής εξωτερικής πολιτικής, συνεργασία σε διάφορους τομείς καθώς και Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) με ενιαίο νόμισμα.

Το 1964 επιχειρείται νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην πατρίδα μας. Με το νόμο     Ν. 4379/64 ιδρύθηκαν οι Μέσες Τεχνικές και Επαγγελματικές Σχολές και καθιερώθηκε το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο για την πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Αποφασίσθηκε επίσης η ίδρυση νέων Πανεπιστημίων. Η Τεχνολογική Εκπαίδευση στην Ελλάδα, δεν ακολούθησε την εξελικτική πορεία της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης της πατρίδας μας και δεν είχε καμία ουσιαστικά σχέση εξάρτησης με το ΕΜΠ και τις ΑΣΥΠ.

Η Τεχνολογική Εκπαίδευση της Χώρας μας, έλκει το γένος από το CALPOLY (CALIFORNIA STATE POLYTECHNIC UNIVERSITY). Η ανατολή της νέας μορφής εκπαίδευσης, η Τεχνολογική Εκπαίδευση στην Ελλάδα, ξεκίνησε με υψηλές προδιαγραφές και αισιόδοξα οράματα. Πρέπει να ομολογηθεί, ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1970 υπήρξε μια αξιοσημείωτη αλλαγή στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα με τη δημιουργία των Κέντρων Ανωτέρας Τεχνικής Εκπαίδευσης (ΚΑΤΕ). Τα πρότυπα κατασκευής του νέου συστήματος, για τη δημιουργία τεχνολογικής εκπαίδευσης στην πατρίδα μας, ήσαν καταξιωμένα υπερπόντια ιδρύματα με ακτινοβόλο λάμψη, λαμπρή δόξα και μεγάλη εμπειρία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ενόψη της από μακρού χρόνου μελετώμενης κατάργησης των πολυπαθών Σχολών Υπομηχανικών, ανατέθηκε στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο CALPOLY της Καλιφόρνιας (ΗΠΑ) η εκπόνηση μελέτης σύνταξης αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών για την ίδρυση νέων Σχολών στην Ελλάδα, υψηλής Τεχνολογικής Στάθμης. Η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε από το CALPOLY και τα προγράμματα σπουδών εφαρμόσθηκαν ύστερα από μερικά χρόνια στα νέα Τεχνολογικά Ιδρύματα, που έλαβαν την ονομασία Κέντρα Ανωτέρας Τεχνικής Εκπαίδευσης, με τη βραχυγραφία ΚΑΤΕ. Αξίζει να σημειωθεί, ότι τα ΚΑΤΕ ιδρύθηκαν το 1970, άρχισαν να παρέχουν εκπαίδευση το 1974 και το 1977 καταργήθηκαν με την εμφάνιση νέων ιδρυμάτων των ΚΑΤΕΕ.

Η δαπάνη για τη σύνταξη της μελέτης των προγραμμάτων σπουδών και για την οργάνωση και λειτουργία των ΚΑΤΕ καλύφθηκε με χρήματα από δάνειο, που σύναψε το Ελληνικό Κράτος με τη Διεθνή Τράπεζα. Τα νέα αυτά ιδρύματα, τα ΚΑΤΕ, όπως εμφανίσθηκαν στην αρχή της λειτουργίας τους, δεν είχαν καμία σχέση με τις Σχολές Υπομηχανικών, γιαυτό ένα διάστημα, τριών περίπου ετών, παρείχαν εκπαίδευση ταυτόχρονα μεν, αλλά ανεξάρτητα, με διαφορετικά προγράμματα σε αλληλοκαλυπτόμενο ωστόσο τεχνικό γνωστικό πεδίο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 είχαν αρχίσει πιέσεις για επαναδραστηριοποίηση της σύνδεσης της χώρας μας με την ΕΟΚ.

Τα ΚΑΤΕ, όπως αναφέρθηκε, είχαν πολύ σύντομη διάρκεια ενεργού εκπαιδευτικής ζωής, μόνο τριών ετών, και οι απόφοιτοί τους εκαλούντο Τεχνολόγοι διαφόρων ειδικοτήτων. Αναφορικά με τον Τεχνικό Κλάδο, οι απόφοιτοι των ΚΑΤΕ, εκαλούντο Τεχνολόγοι Μηχανικοί. Οι απόφοιτοι των Σχολών Υπομηχανικών εκαλούντο Yπομηχανικοί. Τα ΚΑΤΕ δεν είχαν μόνο ειδικότητες Μηχανικών. Εκάλυπταν ευρύ επιστημονικό φάσμα σχολών. Τα ΚΑΤΕ και οι ΑΣΥΠ συνυπήρξαν αρμονικά για λίγο, αλλά έμελλε να γυρίσουν σελίδα και να περάσουν μαζί στην Ιστορία. Οι έντονες κινητοποιήσεις για τη σύνδεση της πατρίδας μας με την ΕΟΚ προκάλεσαν νέα μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση με την ψήφιση των νόμων Ν. 309/76 και Ν. 576/77.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι το CALPOLY ανεγνώρισε αμέσως, χωρίς περαιτέρω διατυπώσεις, τα πτυχία των αποφοίτων των ΚΑΤΕ, ως ισότιμα Πανεπιστημιακά Πτυχία πρώτης ακαδημαϊκής βαθμίδας (Bachelor degree, B.Sc.). Μάλιστα οι πρώτοι πτυχιούχοι του ΚΑΤΕ Αθηνών, απόφοιτοι της Ανωτέρας Σχολής Τεχνολόγων Μηχανικών, που μετέβησαν εκεί για μεταπτυχιακές σπουδές, έγιναν ασμένως δεκτοί και συνέχισαν απρόσκοπτα για Master και PhD.

Άξιο ιδιαίτερης προσοχής είναι το γεγονός, ότι τα ΚΑΤΕ υπήρξαν ανεξάρτητα ιδρύματα. Δεν ήσαν προσαρτημένες Σχολές, όπως οι Σχολές Υπομηχανικών. Τα ΚΑΤΕ, όπως υποδηλώνει η ονομασία τους, ανήκαν στην Ανωτέρα Εκπαίδευση. Εκεί τα είχε εντάξει τότε η Ελληνική Πολιτεία. Από τα διάφορα στοιχεία, που μπορεί να ανιχνεύσει κανείς, φαίνεται ότι τα ΚΑΤΕ τάχθηκαν ιστορικά, για να διαδεχθούν τις Ανώτερες Σχολές Υπομηχανικών. Δεν θα αναφερθούμε με λεπτομέρειες στην ιστορία των ΣΥΠ και των ΑΣΥΠ και δεν εντάσσουμε αυτές στο περιορισμένο πλαίσιο της ιστορίας της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα, γιατί οι εν λόγω Σχολές δεν λειτούργησαν αυτοδύναμα, σαν Σχολές Ανεξάρτητες.

Οι Σχολές Υπομηχανικών ήταν προσαρτημένες Σχολές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, υπό τον έλεγχο και την εποπτεία του οποίου λειτουργούσαν. Εξ αυτού κυρίως του λόγου, κάθε Σχολή Υπομηχανικών, ονομάζετο Μικρό Πολυτεχνείο με συνοδευτικό το όνομα της πόλεως στην οποία είχε αυτό την έδρα του, Μικρό Πολυτεχνείο Αθηνών, Μικρό Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης κ.λπ. Χαρακτηριστικό είναι, ότι οι Ανώτερες Σχολές Υπομηχανικών είχαν τετραετή διάρκεια φοίτησης και οι απόφοιτοι τους ελάμβαναν τον τίτλο του Υπομηχανικού.

Ο τίτλος του Υπομηχανικού ποτέ δεν υπήρξε αποδεκτός από τους κατόχους του και εδημιούργησε πολλά προβλήματα στους αποφοίτους των Σχολών Υπομηχανικών, αλλά και στους Σπουδαστές των Σχολών αυτών. Ο τίτλος αυτός συνδέθηκε με έντονες απεργιακές κινητοποιήσεις, δυναμικές διαδηλώσεις, μακρές πορείες και σκληρούς αγώνες. Η μεγαλύτερη πορεία, που έγινε ποτέ στην Ελλάδα ήταν η πολυήμερη πορεία των Υπομηχανικών, χωρίς τη χρησιμοποίηση ουδενός συγκοινωνιακού μέσου, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αθήνα, πεζή από την αρχή μέχρι το τέλος της διαδρομής. Συμμετείχαν στην πορεία αυτή, οι Σπουδαστές των Σχολών Υπομηχανικών Αθήνας και Θεσσαλονίκης, καθώς και απόφοιτοι των Σχολών αυτών των πόλεων, αλλά και απόφοιτοι και άλλων Σχολών Υπομηχανικών άλλων πόλεων, που είχαν καταργηθεί προηγουμένως. Υπήρξε τότε μεγάλη κινητοποίηση και συμπαράσταση του κοινού. Διάφορες εταιρείες συσκευασμένων προϊόντων διατροφής, βιοτεχνίες υποδημάτων και ενδυμάτων καθώς και απλοί πολίτες προσέφεραν αφιλοκερδώς στους απεργούς Υπομηχανικούς τρόφιμα και άλλα είδη, κυρίως ένδυσης και υπόδησης, για συμπαράσταση.

Οι Σχολές Υπομηχανικών, από όλα τα φαινόμενα και τη συμπεριφορά της Πολιτείας είχαν από ενωρίς δείξει, ότι πλησιάζουν προς το τέλος τους. Η αρχή του τέλους ήταν η συρρίκνωση αριθμητικά των Σχολών Υπομηχανικών σε δύο, Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Στην τελευταία τους φάση οι Σχολές Υπομηχανικών ονομάσθηκαν Ανώτερες (ΑΣΥΠ) και προς το τέλος τους, όπως έχει ήδη αναφερθεί, συνυπήρξαν για λίγο με τις νέες για την εποχή της δεκαετίας του εβδομήντα Αμερικανικού τύπου Σχολές, με τα ΚΑΤΕ. Τα ΚΑΤΕ ιδρύθηκαν με το ΝΔ 652/70 και ήταν στη μεν δομή τους Αμερικάνικου τύπου Κολλέγια, στη δε εμφάνισή τους Βρετανικού τύπου Κολλέγια. Τα ΚΑΤΕ σε σύγκριση με τις ΑΣΥΠ είχαν μικρότερη διάρκεια σπουδών, πλην όμως οι απόφοιτοι των τεχνικών κλάδων ελάμβαναν τον τίτλο του Μηχανικού, για τον οποίο σκληρά είχαν αγωνισθεί οι Υπομηχανικοί, χωρίς ποτέ να μπορέσουν να τον αποκτήσουν.

Τα ΚΑΤΕ λειτούργησαν παρέχοντας παιδεία μόνο τρία χρόνια, από την Άνοιξη του 1974 μέχρι την Άνοιξη του 1977, οπότε με το νόμο Ν.576/77 «περί οργανώσεως και διοικήσεως της Μέσης και Ανωτέρας Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως», καταργήθηκαν και ιδρύθηκαν τα ΚΑΤΕΕ. Τα νέα ιδρύματα, σύμφωνα με το νόμο αυτό, απορρόφησαν τα ΚΑΤΕ και τις ΑΣΥΠ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, τις τελευταίες που είχαν απομείνει. Εκεί τελείωσε και η Ιστορία των Σχολών Υπομηχανικών. Τα ΚΑΤΕΕ λειτούργησαν έξι περίπου χρόνια από την Άνοιξη 1977 μέχρι  το Φθινόπωρο 1983, δηλαδή μέχρι την ίδρυση των ΤΕΙ, οπότε καταργούνται και αυτά και περνούν στην Ιστορία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 παρατηρήθηκε αύξηση της φοιτητικής μετανάστευσης και γίνεται προσπάθεια νέας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Με το ΠΔ 279/82 καθιερώθηκε το μονοτονικό σύστημα . Με το νόμο Ν. 1268/82 αναβαθμίζεται η Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση και με το νόμο Ν. 1404/83 αναβαθμίζεται η Τεχνολογική Εκπαίδευση, με την ίδρυση των ΤΕΙ. Τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ), θεωρούνται σαν μετεξελιγμένη μορφή των Κέντρων Ανωτέρας Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Τα ΤΕΙ δεν ανήκουν στην Ανωτέρα Εκπαίδευση. Είναι ανεξάρτητα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και είναι ενταγμένα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μαζί με τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ). Στα πλαίσια της συνάντησης των συντονιστών για την εφαρμογή της Οδηγίας 89/48/ΕΟΚ στη Λισσαβώνα της Πορτογαλίας στις 20 Μαίου 1992, το ΥΠΕΠΘ εδήλωσε ότι τα ΤΕΙ μαζί με τα Πανεπιστήμια ανήκουν στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Στα νέα αυτά Ιδρύματα, τα ΤΕΙ, οι Σχολές Τεχνολόγων Μηχανικών μετονομάζονται σε Σχολές Τεχνολογικών Εφαρμογών, ενώ οι άλλες Σχολές διατηρούν τους ίδιους τίτλους ή λαμβάνουν παραπλήσιους ή ακόμη και εντελώς νέους. Με σκληρούς αγώνες και μεγάλες κινητοποιήσεις των σπουδαστών, οι απόφοιτοι των Σχολών Τεχνολογικών Εφαρμογών αποκτούν τελικά και πάλι τον τίτλο του Μηχανικού, ο οποίος διατηρείται μέχρι σήμερα.

Στη δεκαετία του 1990 έγιναν οι σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια κυρίως εκπαίδευση. Με το νόμο Ν. 2397/95 αναβαθμίζεται το πτυχίο ΤΕΙ και ανοίγει ο δρόμος για μεταπτυχιακές σπουδές των αποφοίτων στα Ελληνικά ΑΕΙ. Δημιουργούνται εν τω μεταξύ μεγάλες εσωτερικές αντιδράσεις. Εξαιτίας των αντιδράσεων αυτών διασύρεται η χώρα μας στην ΕΕ, διότι στα πανεπιστήμια των χωρών της ΕΕ προ πολλού υπάρχει αναγνώριση και γίνονται μεταπτυχιακές σπουδές των αποφοίτων ΤΕΙ. Το έτος 1997 γίνεται η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση και στις τρείς βαθμίδες εκπαίδευσης, η οποία ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων. Η δεκαετία του 1990 θα μας οδηγήσει στη νέα χιλιετία και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη.

Το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) το ακαδ. έτος 1998-99, με βάση το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Εκπαίδευσης και Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΕΠΕΑΚ), χορηγεί υποτροφίες σε πτυχιούχους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ΑΕΙ, ΤΤΕ) για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Εδώ παρατηρούμε ότι για πρώτη φορά εμφανίζεται η βραχυγραφία ΤΤΕ (Τριτοβάθμια Τεχνολογική Εκπαίδευση), υποδηλώνοντας προφανώς την εκπαίδευση στα ΤΕΙ. Η χορήγηση υποτροφιών από το ΙΚΥ για μεταπτυχιακές σπουδές αποφοίτων ΤΕΙ σε ΑΕΙ του Εσωτερικού είναι μια πραγματικότητα. Αξιοσημείωτο είναι, ότι η χορήγηση υποτροφιών για μεταπτυχιακές σπουδές αποφοίτων ΤΕΙ στο εξωτερικό προυπήρχε. Το Έργο αυτό του ΙΚΥ συγχρηματοδοτεί το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Ταμείο (ΕΚΤ). Υπό την πίεση της ΕΕ, πιστεύουμε πολύ σύντομα, σύμφωνα με τις αρχές της ισονομίας και της ελεύθερης διακίνησης και απασχόλησης των Ευρωπαίων Πολιτών στις χώρες-μέλη (οδηγία 89/48 ΕΟΚ), θα αξιωθούν τα ΤΕΙ να αναβαθμισθούν ακόμη περισσότερο και να φέρουν δυναμικά και επάξια τον τίτλο των Τεχνολογικών Πανεπιστημίων.

Η Ιστορία της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι ίσως πολύ μικρή, αλλά γεμάτη αγώνες, κινητοποιήσεις και αναστατώσεις, που έχουν δηλητηριάσει τις σχέσεις κυρίως μεταξύ των Ελλήνων Τεχνικών. Όταν ο διεθνής ανταγωνισμός επιβάλλει συλλογικές προσπάθειες και συνεργασία, στη χώρα μας καλλιεργούνται ανασχετικές δυνάμεις, οι οποίες προκαλούν διαλυτικές τάσεις και αποδυνάμωση του Τεχνικού Δυναμικού της πατρίδας μας. Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) μεταξύ των Τεχνικών διαφόρων κατευθύνσεων ή και βαθμίδων ακόμη, δεν υπάρχουν διαφορές και διαμάχες. Όλα τα προβλήματα έχουν αντιμετωπισθεί κατά τον καλύτερο τρόπο.

Τα ΤΕΙ μπορούμε να πούμε, ότι βρίσκονται στο δρόμο προς την Ευρωπαϊκή Θεσμική Ολοκλήρωση. Παρ’ όλα αυτά, η παρεμβολή εμποδίων στην πορεία των ΤΕΙ συνεχίζεται. Άξιο προσοχής είναι το γεγονός, ότι από τη στιγμή κατά την οποία τα ΤΕΙ δηλώθηκαν επίσημα, ότι ανήκουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, άρχισε να εμφανίζεται μια νέα διαχωριστική τάση περί τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πανεπιστημιακής στάθμης και περί τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μη πανεπιστημιακής στάθμης. Τα ΤΕΙ με τον ιδρυτικό τους νόμο (Ν. 1404/83) δεν είναι ανώτερες σχολές, αλλά παρ’ όλα αυτά υπάγονται στο άρθρο 16 του Συντάγματος, στο οποίο αναφέρονται οι διακρίσεις Ανωτάτη και Ανωτέρα Εκπαίδευση. Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει αλυσιδωτά προβλήματα, με καταδίκες της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Πιστεύουμε, ότι η Ευρωπαϊκή Θεσμική Ολοκλήρωση των ΤΕΙ, θα δώσει λύση στα προβλήματα, που έχουν δημιουργηθεί, για το καλό της Ελληνικής Παιδείας.