Σήμερα που η λιτότητα βάζει το στίγμα της σε κάθε βαλάντιο, τα πανεπιστήμια ψάχνουν τρόπους εξοικονόμησης πόρων. Είναι, λοιπόν, εντυπωσιακό τι έδειξε το πρώτο νοικοκύρεμα που άρχισαν να κάνουν τα ΑΕΙ, τώρα που η κρατική χρηματοδότηση μειώνεται. Προκύπτει ότι όλα θα ήταν σήμερα απλούστερα, εάν οι αρμόδιοι θεωρούσαν -πριν από την κρίση- ότι δεν πρέπει να περιμένουν τα προς το ζην μόνο από τον κρατικό κορβανά και ότι πρέπει να προστατεύουν το δημόσιο χρήμα.

Ετσι, μεταξύ πολλών ενδεικτικών περιπτώσεων, ανακαλύφθηκε ότι τα προηγούμενα χρόνια ένα ΑΕΙ έκανε συμβάσεις με ιδιωτικούς γιατρούς για να καλύψει την υγειονομική περίθαλψη των ανασφάλιστων φοιτητών του. «Μα καλά αφού υπάρχει το πανεπιστημιακό νοσοκομείο, γιατί χρειάζεται η σύμβαση με ιδιώτες γιατρούς;» αναρωτιέται εύλογα ο νυν πρύτανης του Ιδρύματος. Επίσης, ο ίδιος διαπίστωσε ότι για την περιποίηση του πράσινου στα περίπου 3.500 στρέμματα της πανεπιστημιούπολης δίνονταν 300.000 ευρώ ετησίως.

Στο ίδιο πλαίσιο, απορίες (ρητορικές, είναι γεγονός) σχετικά με την ορθότητα της διαχείρισης που γίνεται στα πανεπιστήμια προκαλεί το σημερινό συμμάζεμά τους σε ιδιόκτητα κτίρια. Η συντριπτική πλειονότητα των ιδρυμάτων έχει αναγκαστεί να ξενοικιάσει χώρους που στεγάζονταν γραφεία ή και αίθουσες, κάνοντας καλύτερη αξιοποίηση των ιδιόκτητων χώρων. Πρύτανης περιφερειακού ΑΕΙ ανέφερε ότι έγινε μείωση κατά σχεδόν 70% των ενοικιαζόμενων χώρων του. Αλλη, μεμονωμένη μεν αλλά χαρακτηριστική, είναι η περίπτωση της διαμάχης που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στη νυν και την πρώην διοίκηση για τη χρήση ενός χώρου σε κεντρικό ΑΕΙ. Την ίδια στιγμή, αρκετά Ιδρύματα κάνουν ενέργειες για την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών συστημάτων σε ελεύθερους χώρους και ταράτσες πανεπιστημιακών κτιρίων. Φυσικά και θα μπορούσαν να γίνουν όλα αυτά νωρίτερα, αλλά...

Εστω! Θα έπρεπε να μην μεμψιμοιρούμε, όμως υπάρχουν γεγονότα που αποδεικνύουν ότι τα ΑΕΙ δεν μαθαίνουν, αλλά εξακολουθούν να... μαγειρεύουν μόνο όταν πεινάσουν. Συγκεκριμένα, είναι δεδομένο -ας μην γελιόμαστε-- ότι η κρατική χρηματοδότηση προς τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ θα μειώνεται σταθερά τα επόμενα χρόνια. Μήπως θα ήταν καλύτερο τα Ιδρύματα να εκμεταλλευτούν τώρα τις δυνατότητες-προκλήσεις που τους προσφέρει ο νέος νόμος (π.χ. να αξιοποιήσουν τη συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών προσωπικοτήτων στα Συμβούλια Ιδρύματος, να δημιουργήσουν ξενόγλωσσα προγράμματα με στόχο να προσελκύσουν ξένους φοιτητές κ.λπ.);

Αντίθετα, σημαντική μερίδα πανεπιστημιακών και η πλειοψηφία των πρυτάνεων εξακολουθούν να αντιδρούν στον νόμο, ισχυριζόμενοι ότι η θεσμοθέτηση Συμβουλίων Ιδρύματος είναι αντισυνταγματική. Την τελική απάντηση θα δώσει το Συμβούλιο της Επικρατείας. Τον ίδιο στρουθοκαμηλισμό επιδεικνύουν τα Ιδρύματα σε σχέση με το ζήτημα του κλεισίματος πλεοναζόντων Τμημάτων. Μόνο που πρέπει και οι πανεπιστημιακοί να θυμούνται ότι... «ανάγκα και Θεοί πείθονται»!